Proces żałoby

Byadmin

Proces żałoby

Utrata bliskiej osoby jest ciężkim przeżyciem w życiu człowieka. Doświadczamy wtedy żalu, ciężko nam się pogodzić z tym faktem oraz rozpamiętujemy historie związane z tą osobą. Niepogodzenie się z utratą może przyczynić się do stanów kryzysowych związanych z różnymi przeżyciami i doświadczeniami. Najczęściej spotykamy się z utratą małżonka, dziecka, rodziców, zwierzaka. Zdecydowanie rzadko towarzyszy żałoba po samobójcy.df68f25cc921b7d27cc9106b5dbf4558

Żałoba jest procesem, w którym nieodłącznie towarzyszy ból, cierpienie, płacz, smutek; może pojawić się autoagresja oraz nadmierna koncentracja na osobie zmarłej. Żałoba może mieć charakter patologiczny, wtedy osoba taka jest wycofana z kontaktów towarzyskich, mogą pojawić się symptomy psychosomatyczne, osoba może opóźniać proces żałoby ze względu na niemożność pogodzenia się ze zmarłym, gdyż nie wiadomo nic o jego losie, może nawet przejawiać wrogość wobec rodziny, czy unikać przebywania w miejscach związanych ze zmarłym.

Czynniki, które sprzyjają powstawaniu takich cech to problemy z własną emocjonalnością, problemy w wyrażaniu uczuć, odrzucanie pomocy, kumulacja zbyt wielu problemów (problemy materialne, zdrowotne, kłopoty z wychowaniem dzieci). Osoba, która zaznała utraty bliskiej osoby doświadcza różnych emocji. Najczęściej przebiegają one według schematu. Na początku pojawia się zaprzeczanie. Osoba nie może pogodzić się z sytuacją, jaka ją spotkała. Mogą pojawić się czynniki będące obroną przed doświadczeniem utraty w postaci izolacji emocjonalnej oraz nadmiernego opiekowania się innymi. Istotne sygnały, które świadczą o zaprzeczaniu to mówienie o zmarłym z towarzyszącym uczuciem smutku i przygnębienia. Osoba ma problem, aby pozbyć się przedmiotów związanych ze zmarłym. Mogą wystąpić fobie związane ze śmiercią bądź chorobą. Następnie po okresie zaprzeczania następuję złość oraz gniew. Osoby zadają sobie pytanie, dlaczego ich to spotkało, czym sobie na to zasłużyli, szukają winnego. Kolejna faza to targowanie się z Bogiem, z lekarzami o ponowną szansę. Osoby w takiej sytuacji składają obietnice, aby tylko móc przedłużyć sobie życie. Depresja to kolejne stadium żałoby. Osoba odczuwa smutek, przygnębienie, czuje się wyizolowana i samotna. Ostatnia faza żałoby to akceptacja, w której następuje przywrócenie równowagi i pogodzenie się z odejściem bliskiego. Reakcje jakie doświadcza osoba po oznajmieniu jej o śmierci bliskiej osoby to szok, doznanie wstrząsu, płacz, chaos, niemożność znalezienia sobie miejsca, a na samym końcu starają się poukładać sobie życie na nowo. Gdy mówimy o żałobie, mamy na myśli tzw. syndrom ocalałego, który objawia się w przeżywaniu poczucia winy w momencie śmierci bliskiej osoby.

Dla osób, które zmagają się z własnym cierpieniem, które są umierające ważnym elementem jest, aby najbliższa rodzina przebywała z taką osoba, a nie uciekała od takiej chwili. Jest to moment, w którym doświadcza się przykrych emocji w postaci smutku, przygnębienia, płaczu. Ważna jest bliskość i rozmowa z osoba umierającą. Są osoby, które na łożu śmierci wypowiadają się negatywnie o swoim życiu, mówią z czego nie są zadowoleni, co im w życiu nie wyszło, czego żałują. Jednakże są też tacy, którzy z ciepłem wspominają swoje życie, dają wskazówki rodzinie, jak mają postępować. Dzieje się również tak, że skłócona rodzina godzi się, aby uspokoić osobę umierającą, aby mogła odejść w ciszy i poczuciu, że rodzina będzie żyła ze sobą w zgodzie.

ręceIstotna jest pomoc psychologiczna w celu poradzenia sobie z utratą, w której przepracowane zostaną tematy związane z uświadomieniem sobie straty, ze znajdowaniem sposobów radzenie sobie ze stratą, z szukaniem siły oraz nadziei w celu utrzymania równowagi. Ważne jest, aby osoby uświadomiły sobie istotę dążenia do racjonalnych celów z pominięciem tych nierealistycznych. W ten sposób nie będą czuły się zależne od osoby zmarłej. Jest to moment, w którym osoba gotowa jest zaakceptować stratę oraz nabrać dystansu. Ważną rolę odgrywa również wsparcie psychologiczne oraz pomoc w przepracowaniu utraty bliskiej osoby, w postaci akceptacji cierpienia, bólu i poczucia osamotnienia jak również zdolność do opanowania lęku przed zachorowaniem bądź śmiercią.

About the author

admin administrator