Zniszczenie tkani mózgowej powoduje określone zaburzenia zachowania i zaburzenia psychiczne w zależności od sytuacji pacjenta, od czasu, który upłynął w momencie pojawienia się choroby, jak również personalnych zdolności i cech osobowości przed dokonaniem się choroby czy nawet umiejscowienia uszkodzenia.
Konsekwencje organicznych uszkodzeń mózgu ujawniają się w miarę rozprzestrzeniania się zaburzeń i dotyczą: zaburzeń pamięci, zaburzeń orientacji, apatii, niezdolności w odbiorze i przekazywaniu komunikatów, osłabieniu kontroli emocji oraz trudności w koordynacji wzrokowo-ruchowej. Uszkodzenie niektórych okolic płatów ciemieniowych prawej półkuli przyczynia się do osłabienia koordynacji. Z kolei lewostronne uszkodzenie powoduje upośledzenie funkcji związanych z używaniem języka (pisanie, liczenie). W przypadku płata skroniowego, uszkodzenie struktur zaburza wszelkie możliwości zapamiętywania. Obustronne uszkodzenia okolicy skroniowej powoduje wyraźne trudności w przyswajaniu rzeczy nowych. Jeśli uszkodzone zostaną inne struktury to może się to wiązać z zaburzeniami odżywiania czy zaburzeniami seksualnymi. Z kolei płat potyliczny opowiada za nasze widzenie. Jeżeli dojdzie do jego uszkodzenia, to będzie zaburzać nie tyle zdolność widzenia, ile zdolność do skojarzeń wzrokowych.
Objawy syndromu neuropsychologicznego mogą przypominać objawy występujące w zaburzeniach nastroju czy schizofrenii. Tymi syndromami są majaczenie, otępienie, zespół amnestyczny, zespół urojeniowy wiązany z dysfunkcją mózgu, zespół zaburzeń nastroju związany z dysfunkcją mózgu oraz zespół zaburzeń osobowości związany z dysfunkcją mózgu.
W przypadku majaczenia możemy mówić o nagłym początku zaburzeń wyższych czynności psychicznych. Przyczynami mogą być urazy głowy, zatrucia, niedotlenienie, nagłe odstawienie środka psychoaktywnego. Dochodzi do zmniejszenia zdolności przetwarzania informacji, upośledzenia uwagi oraz myślenia. Czasami może pojawić się zaburzona aktywność ruchowa, napady szału czy problemy ze snem.
Jeśli chodzi o otępienie, to we wczesnych stadiach pojawia się pobudzenie, zapamiętywanie niedawnych wydarzeń, jednakże język i pojęcia nie zostają zaburzone. Coraz bardziej zaczynają doskwierać problemy z myśleniem, nabywanie nowej wiedzy czy rozwiązywaniem problemów. Podstawową przyczyną otępienia są procesy zwyrodnieniowe, udary, infekcje, zapalenie opon mózgowych, AIDS, niedotlenienie czy wdychanie substancji trujących.
Zespół amnestyczny to brak zdolności do przypominania sobie pewnych wydarzeń po niewielkim odstępie czasu, gdy miały one miejsce. Ogólne funkcje poznawcze są nietknięte. Jest powiązany z uzależnieniem od alkoholu. Pamięć krótkotrwała może być ograniczona bądź ulotna, czyli mogą wystąpić problemy z jej przywołaniem
Zespół urojeniowy związany z dysfunkcją mózgu to fałszywe przekonania, których treść zależy od przyczyn uszkodzenia. Do tych przyczyn należy zaliczyć porażenie postępujące, chorobę Alzheimera, urazy głowy.
W przypadku zespołu zaburzeń nastroju związanych z dysfunkcją mózgu to zaburzenia te mogą różnić się nasileniem, ale przebieg zależy od charakteru patologii. Za przyczyny należy podać chorobę Parkinsona, urazy głowy, stosowanie używek, steroidów, odstawienie narkotyków.
Zespół zaburzeń osobowości związany z dysfunkcją mózgu dotyczy zmian, jakie zachodzą
w wyniku urazu mózgu, dotyczące osobowości lub jej cech. Objawia się obniżonym krytycyzmem, osłabieniem kontroli emocji, negatywnym stosunkiem.
Choroba Picka to zwyrodnieniowa choroba mózgu. Początek choroby dotyka mężczyzn w wieku 45 a 50 rokiem życia. Jednakże kobiety częściej zapadają na nią w przeciwieństwie do mężczyzn. Choroba ma charakter powolny i objawia się w trudnościach w myśleniu, łatwą męczliwością, niewielkimi zmianami w pamięci. Powoduje zanik tkanki w płatach czołowych i skroniowych. Gdy dochodzi do poważnych zaników, stan psychiczny się pogarsza, osoba doświadcza apatii, słabną jej funkcje intelektualne. Choroba Picka prowadzi do śmierci w ciągu 2-7 lat.
Choroba Huntingtona jest uwarunkowana genetycznie, to zwyrodnieniowa choroba ośrodkowego układu nerwowego. Przypada na wiek 30-50 rok życia. Charakteryzuje się mimowolnymi, gwałtownymi ruchami, drgawkami, zaburzeniami psychicznymi, prowadzącymi do otępienia i śmierci po 10-20 latach.
Otępienie typu Alzheimera objawia się poprzez systematyczne pojawianie się zaburzeń funkcji poznawczych, takich jak upośledzenie zdolności uczenia się, zaburzenia mowy, niezdolność rozpoznawania przedmiotów oraz wykonywania czynności ruchowych jak również upośledzona zdolność planowania i organizowania.
Zaburzenia związane z urazem głowy to wstrząśnienie mózgu, stłuczenie mózgu i ucisk mózgu. Możemy mówić o trzech typach urazów głowy: zamkniętym, gdy czaszka nie została uszkodzona; otwartym, gdy czaszka została przebita jakimś przedmiotem oraz załamanie czaszki z uciskiem na mózg odłamka kości lub bez takiego ucisku.
About the author