Małżeństwo pozorów

Małżeństwo pozorów jak sama nazwa wskazuje jest małżeństwem na niby ze względu na różne pochodzenie, zainteresowania, poglądy, wartości życiowe. Związek ten nie doświadcza namiętności ani wrogości. Zauroczenie, romans czy ekscytacja są im obce. Małżeństwo tworzą osoby, które doznawali zewnętrznego nacisku na pobranie się, niż własnego pragnienia takiego związku. Zdarza się i tak, że takie małżeństwo jest inicjowane przez rodziców bądź znajomych. Rodzina zbyt silnie wierzy, że małżonkowie do siebie pasują, nie zważając na ich zdanie.

Małżeństwo pozorów cechuje się przyjaźnią i serdecznością. Można ich określić jako dobrzy przyjaciele niż małżeństwo, gdyż nie okazują sobie głębszych uczuć w postaci miłości, a tym samym nienawiści wynikającej z cierpienia czy radości drugiego partnera. Są to osoby, które nie odczuwają żadnej więzi pomiędzy sobą. Stosunki seksualne zdarzają się rzadko. Jeśli już się pojawią to zazwyczaj partnerzy fantazjują o kimś innym. Są milczący, choć wykazują zainteresowanie i pomoc osobom trzecim. Związek ten nie pokazuje przed otoczeniem swoich problemów. Zazwyczaj rzadko można spotkać ich razem, gdyż mają różnych znajomych.

Największym problemie tego małżeństwa jest brak uczuć. Są to osoby, które nie potrafią troszczyć się o partnera, gdy nic do niego nie czują. Nie są oddani związkowi. Tkwią w nim z zupełnie innych powodów, niż poczucie bezpieczeństwa czy bliskości. Widoczne jest u nich poczucie bezsilności i brak wiary w możliwość rozwiązania tej sytuacji. Ich małżeństwo przypomina pułapkę, z której nie mogą znaleźć wyjścia ze względu na poczucie skostnienia i przytłoczenia relacji pomiędzy małżonkami. Jednakże można dostrzec siłę takiego małżeństwa w jego strukturze. Pomimo panującego chłodu uczuciowego, robią wszystko, aby struktura małżeństwa nie rozpadła się. Robią to przede wszystkim dla dzieci. Pragną stworzyć dom oparty na poczuciu bezpieczeństwa i harmonii. Jest to małżeństwo, któremu daleko do romantycznych uniesień.

Postępowanie małżonków jest indywidualną aktywnością, którym towarzyszy uczucie osamotnienia i otępienia. Głównym aspektem tego małżeństwa jest brak romantycznej więzi. Natomiast problemem w głównej mierze jest oddanie.

Jak wspomóc takie małżeństwo? Pewnie wielu z Was zastanawia się, czy w takim razie jest sens ratować takie małżeństwo?

Pierwszym istotnym aspektem jest fakt, iż małżonkowie muszą nauczyć się działać razem. Ich związek musi polegać na współpracy, aby podjąć próbę uratowania swojego związku. Są to osoby, które mają założone swoje rodziny i z racji tego, iż opuścili już swoich rodziców, trudno im ze sobą współgrać. Nie chodzi tu o to, kiedy para powinna się rozwieść, lecz o to, czy chcą poprawić swoje relacje. Jeśli tak, jeśli podejmą taką próbę, muszą zawrzeć związek małżeński. Pomimo tego, że są już małżeństwem, powinni pobrać się emocjonalnie.

Warto zaznaczyć, iż para nie może oczekiwać natychmiastowego obudzenia się pozytywnych uczuć względem drugiej osoby. Wymaga to dużej cierpliwości. Warto mieć na uwadze pomoc kompetentnej osoby, w postaci doradcy małżeńskiego. Być może dzięki takiej pomocy będą potrafili przyznać się między sobą do braku uczuć, dając tym samym miejsce na pojawienie się tych bardziej pożądanych.

Małżonkowie powinni całą swoją energię skierować na budowanie relacji niż na wycofywanie się z niej. Wymaga to oddania, poświęcenia, pragnienia oraz dużej pracy nad związkiem.